درمان بیماری (ام اس) MS با ورزش

<

مولتیپل اسکلروزیس و یا به‌اختصار بیماری ام اس (MS) ، ناشی از حمله اشتباه سیستم ایمنی بدن به مغز و اعصاب است. مشخص نیست چرا این اتفاق می‌افتد؛ اما ممکن است ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد. اگر افراد مبتلا به ام اس به‌صورت هفتگی ورزش کنند، می‌توانند به‌تناسب اندام، استقامت و قدرت بازوها و پاهای خود بهبود بخشند. مطالعات نشان داده‌اند که این افراد با کمک ورزش می‌توانند، کنترل بهتری بر عملکرد روده و مثانه خود داشته باشند و خستگی کلی بدن را کاهش دهند و روحیه شاداب خود را حفظ کنند. در این مقاله با ما همراه باشید تا به تاثیرات ورزش بر کنترل علائم بیماری ام اس بپردازیم.

ورزش چگونه به درمان ام اس کمک می‌کند؟

بسیاری از علائم مرتبط با ام اس را می‌توان از طریق ورزش کاهش داد. ورزش راهی عالی برای قوی ماندن، کنترل و کاهش وزن تأثیر علائم خاص ام اس است.

فواید گزارش شده فعالیت بدنی منظم عبارت‌اند از:

- کاهش سطح خستگی

- بهبود استقامت

- بهبود تعادل و هماهنگی و کاهش خطر سقوط

- بهبود قدرت عضلانی

- بهبود وضعیت بدن و انعطاف‌پذیری و افزایش سطح انرژی

- بهبود خلق‌وخو، اعتمادبه‌نفس

- بهبود هوشیاری و تمرکز

ورزش درحالی‌که علائم ام اس را مدیریت می‌کند، ابزاری حیاتی است و رویکردی مهم برای بهبود سلامت و تندرستی است. متأسفانه، عدم تحرک علائمی مانند خستگی، قدرت ضعیف و تناسب‌اندام ضعیف را به همراه دارد. اگر فردی احساس خستگی می‌کند، ممکن است کمتر ورزش کند و در نتیجه باگذشت زمان خستگی بیشتری خواهد داشت. غیرفعال بودن خطر ابتلا به سایر بیماری‌های مزمن را نیز افزایش می‌دهد. افراد مبتلا به ام اس، اگر غیرفعال بمانند، در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی یا دیابت نیز هستند.

طبق شواهد علمی، ورزش با پیامدهای مؤثری برای افراد مبتلا به ام‌اس همراه است و این پیامدها از سطح سلولی تا تأثیرات بر کیفیت زندگی را شامل می‌شوند. به عبارتی؛ افراد مبتلا به ام اس که ورزش می‌کنند، بر اساس تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)؛ سلامت مغز بهتری برای تفکر دارند و از افزایش تحرک و سلامت قلبی عروقی بالایی برخوردار هستند. به‌علاوه، خستگی، افسردگی، اضطراب، درد کمتر و کیفیت خواب و کیفیت زندگی بهتری هم دارند.

بخوانید: بررسی مهمترین مزایای کفش پیاده روی و انتخاب مناسب 

محدوده خطر ورزش برای مبتلایان به ام اس (MS)

محدوده خطر ورزش برای افراد مبتلا به ام اس تا حدودی بستگی به نوع و دفعات ورزش دارد. ورزش‌های انتخابی مبتلایان باید با مشورت پزشک و یک مربی ورزشی صورت گیرد تا میزان خستگی بعد از ورزش و ریکاوری نیز در نظر گرفته شود. چراکه با عدم رعایت اصول فوق، اثرات ورزش می‌تواند معکوس باشد و خستگی و درد عضلاتی بیشتری را به دنبال داشته باشد.

برای درمان ام اس چه نوع ورزشی توصیه می‌شود؟ (MS)

طبق شواهد به‌دست‌آمده، مزایای ورزش‌های هوازی یا ایروبیک، تمرینات مقاومتی و تعادلی در افراد مبتلا به ام اس به اثبات رسیده است. در کلینیک‌های فیزیوتراپی، تمرینات تعادلی توسط متخصصان برای کمک به آموزش فرد مبتلا به ام اس برای بهبود گام برداشتن، ایستادن ایجاد شده است. در محیط خانه نیز برای کاهش خطر سقوط، تمرینات تعادلی باید در یک محیط امن و با نظارت افرادی، انجام گیرد. انجام حداقل 2 بار در هفته با شدت متوسط ​​باعث افزایش ظرفیت هوازی و قدرت عضلانی می‌شود. افراد مبتلا به ام اس که 18 سال یا بیشتر دارند و دارای سطوح ناتوانی خفیف تا متوسط ​​هستند، باید از دستورالعمل‌های تخصصی پزشکی که در حوزه بیماری‌هایی مانند ام اس است پیروی کنند.

توصیه‌ها

نکته: در هر ورزش و تمرین نباید کوچک‌ترین فشار یا خستگی به بدن وارد شود و شدت تمرینات باید در حداقل تا متوسط باشد.

ورزش هوازی متوسط ​​2 تا 3 بار در هفته: تمرینات بالاتنه مانند بازو یا بوکس بدون حریف، تمرینات پایین تنه مانند پیاده روی آهسته روی تردمیل یا در هوای آزاد یا دوچرخه سواری.

تمرینات قدرتی متوسط ​​2 تا 3 بار در هفته: شامل استفاده از دستگاه‌های وزنه‌برداری، وزنه‌های آزاد و قرقره کابل باشد.

تمرینات کششی و تعادلی: تمرینات تعادلی مناسب شامل تمریناتی است که هنگام ایستادن انجام می‌شود، حمایت از اندام فوقانی را به حداقل می‌رساند.

خستگی در ام اس شایع است. ورزش و استراتژی‌های آموزشی، مدیریت خستگی در درازمدت به کاهش سطح خستگی شما کمک می‌کند.

بخوانید:  تأثیر ایروبیک بر لاغری و کاهش وزن

حساسیت حرارتی و ام اس

علائم فیزیکی و حسی ممکن است به طور موقت با افزایش جزئی دمای محیط یا بدن افزایش یابد. افراد مبتلا به ام اس باید تشویق شوند که در طول جلسات ورزشی خنک و هیدراته باشند، مثلاً از لباس‌های خنک استفاده کنند، آب زیادی بنوشند و سعی کنند در محیط خانه و باشگاهی یا در سایه ورزش کنند.

ارتباط با دیگران

برای تسهیل روند ورزشی و نیز کسب انگیزه، افراد مبتلا به ام اس، بهتر است دوستان زیادی در رده خود داشته باشند و همه‌روزه درباره برنامه‌های ورزشی و شاد زیستی خود با هم در ارتباط باشند تا به ادامه راه امیدوارتر شوند و مشوق هم باشند. ورزش‌های گروهی، حضور در گردهمایی‌های مبتلایان، حفظ روحیه جمعی و ورزش‌درمانی کمک شایان توجهی برای کنترل علائم جسمی و روانی، بیماری‌هایی مثل ام اس می‌کند، و به طور کل پذیرش واقعیت زندگی و ادامه آن به هر نحوی، وظیفه هر انسانی است که نفس می‌کشد و باید دیگران را در این راه همراهی کند؛ بنابراین افراد مبتلا به ام اس یا هر بیماری دیگری، بهتر است دایره دوستان خود را گسترش دهند و ارتباط با دیگران را در زندگی خود در اولویت قرار دهند.

سخن پایانی

برای شروع ورزش و دوری از افسردگی و استرس ناشی از بیماری، از یک فیزیولوژیست ورزشی کمک بگیرید تا دستورالعمل‌های خاصی به شما بدهد، از او بخواهید به شما کمک کنند تا بر موانع ورزشی که ممکن است داشته باشید غلبه کنید. فناوری‌های پوشیدنی مانند دستگاه‌های دیجیتالی که به‌عنوان ساعت مچی یا بند استفاده می‌شوند، می‌توانند تعداد قدم‌ها، ضربان قلب و خواب شما را ردیابی کنند. لوازم این‌چنینی به شما این امکان را می‌دهند که بدون نگرانی، به فعالیت خود نظارت کنید. با هر برنامه ورزشی جدید به‌آرامی شروع کنید و هیچ شتابی در هیچ تمرینی نداشته باشید. شروع آهسته به بدن شما اجازه می‌دهد تا به فعالیت جدید عادت کند و سازگار شود و همچنین به شما کمک می‌کند تا مناسب بودن برنامه ورزشی خود را تعیین کنید و آیا برای شما راحت است یا خیر. با افراد دیگر در ارتباط باشید، به بدن خود گوش کنید، هیدراته بمانید، اگر احساس خستگی داشتید حرکت را متوقف کنید، باگذشت زمان، با تغییر توانایی‌ها و سطح تناسب‌اندام، می‌توانید برنامه خود را به طور مناسب افزایش داده و تنظیم کنید. با کمک توصیه‌های فوق می‌توان بیماری ام اس را به لحاظ جسمی و روانی، کنترل کرد و علائم آن را کاهش داد. فقط در نظر داشته باشید هیچ فعالیتی نباید بدون مشورت با یک متخصص انجام گیرد و به طور کل، هر تمرین ورزشی باید طبق وضعیت بدنی فرد مبتلا توصیه شود.